Porównajmy sobie teraz proces nauki do przepływu prądu elektrycznego.

Analogia

Czas, który spędzamy na naukę musi być wydajny, to jasna sprawa. Co zrobić, żeby nauczyć się więcej? Pierwsze na myśl przychodzi – uczyć się więcej, mocniej.

Dla przykładu: wymagający nauczyciel będzie zwiększał napięcie, aby zwiększyć natężenie informacji, które mimo oporu ucznia, muszą się znaleźć w jego obwodzie myślenia, aż zapali się przysłowiowa żarówka i spłynie na ucznia oświecenie.

Taka strategia często działa, ale łatwo niestety doprowadzić do sytuacji, że żarówka ta poświeci tylko krótko i przepali się ze zmęczenia materiału lub nie zapali się wcale, bo opór będzie za duży.

Nasuwa się więc pytanie: Jak zatem zapalić jak najwięcej żarówek i sprawić, żeby świeciły się jak najdłużej?

Korzystając dalej z analogii uczenia się i przepływu prądu spójrzmy na dwie proste zasady z dziedziny fizyki:

1 Im większy opór tym mniejsze natężenie.

2 Im większe napięcie tym większe natężenie.

Zasady te opisują zależność pomiędzy natężeniem prądu, a jego napięciem i oporem w obwodzie.

Z powyższych dwóch prostych obserwacji wynika, że idealnie będzie, jeśli utrzymujemy wysokie napięcie przy niskim oporze, wtedy prąd płynie wartko, a w naszym przypadku – uczymy się, że hej.

Elektrony, załóżmy, będą informacjami, które do nas docierają. Elektrony same się nie ruszą – nie ma mowy – o ile ich nie wprawimy w ruch. Do tego potrzebne jest pewna siła, czyli napięcie (możemy sobie z grubsza przyjąć, że chodzi to, że elektrony same się nie ruszą – nie ma mowy – o ile ich nie wprawimy w ruch. Do tego potrzebne jest pewna siła, czyli napięcie (możemy sobie z grubsza przyjąć, że chodzi o motywacje). Są dwa sposoby na zwiększanie napięcia w przypadku zdobywania wiedzy: dodatni i ujemny (czyli pozytywne i negatywne).

Zmuszanie kogoś do nauki jest to ujemne zwiększanie takiego napięcia. Sprawia ono, że delikwent będzie wystawiony na większą ilość informacji, ale zwiększając także opór takiego ucznia do tematu, o ile nie będzie on gotowy na lekkie przeciążenie i przyjęcie tych informacji. Każdy z nas musi się otworzyć na coś, żeby to zrozumieć.

Naturalna ciekawość dodatnio zwiększa napięcie, czyli chęć informacji, pociąg do nich, a zarazem nie blokuje nas. Nie sprawia, że wolimy odśnieżyć podjazd zamiast zasiąść do nauki, a wręcz przeciwnie – nie możemy doczekać się kolejnych informacji i przyjemnego ciepła zapalających się żarówek, gdy zrozumiemy coś nowego.

Powtórzmy – dobre napięcie, to takie, które bierze się z naszej ciekawości i chęci poznania. Nie wywołuje ono oporów, czyli niechęci do nauki.

Nasza rada: Nie myślmy tak dużo o natężeniu, czyli ilości informacji, które chcemy przyjąć, a raczej o zwiększaniu swojego napięcia względem danej informacji. Nauczmy znajdować w sobie te rzeczy, które nas blokują i usuwajmy w miarę możliwości. To tak w skrócie.

Mam nadzieję, że porównanie nauki do przepływu prądu pomoże Wam poczuć proces nauki odrobinę lepiej.

Prawdopodobnie najłatwiejszym modelem do wyjaśnienia podstawowych zjawisk związanych z prądem jest hydraulika. Jeśli napięcie rozumiemy jako ciśnienie wody w rurach, natężenie jako przepływ (ilość wody przepływającej), to opór elektryczny (inaczej zwany rezystancją) powinno się utożsamić z średnicą rury, z tym, że im większa rura tym mniejszy opór, im mniejsza rura tym większy opór. Przewodniki, które mają duży opór słabo przewodzą prąd i odwrotnie. Im dane urządzenie elektryczne ma większy opór tym trzeba do niego przyłożyć większe napięcie by popłynęła w nim odpowiednia ilość prądu. Najogólniej mówiąc opór elektryczny jest to właściwość materiału lub urządzenia do przewodzenia prądu. Żelazo, miedź dobrze przewodzą prąd, więc mają mały opór elektryczny, natomiast szkło prawie w ogóle nie przewodzi prądu, co oznacza, że ma bardzo duży opór elektryczny. Opór elektryczny od nazwy pojęcia mówi nam jak dany układ opiera się przed przewodzeniem prądu.

http://elektrykadlakazdego.pl/slow-kilka-o-elektrycznosci-1/